Apelujemy do powiatu trzebnickiego o poprawę komunikacji autobusowej
Towarzystwo Benderowskie w ramach projektu „Klimat na Dolny Śląsk” finansowanego przez Islandię, Liechtenstein i Norwegię z Funduszy EOG w ramach Programu Aktywni Obywatele – Fundusz Regionalny w sierpniu 2022 r. zwróciło się z wnioskiem do powiatów trzebnickiego i milickiego o stworzenie systemu transportu autobusowego.
Problem wykluczenia transportowego dotyka także powiaty Dolnego Śląska. W praktyce oznacza ono konieczność posiadania samochodu na obszarach słabo zurbanizowanych, jednak w przypadku osób starszych, dzieci lub mniej zamożnych może być to niemożliwe.
Powiat milicki w końcu rozpoznał nasz wniosek (negatywnie), jednak uruchomił pilotażowo transport autobusowy, do którego mamy sporo uwag.
Czytaj więcej: Po naszych wnioskach: powiat milicki będzie miał transport zbiorowy. Walczymy o więcej!
Jednocześnie jednak zwróciliśmy się z wnioskiem o podjęcie uchwały Rady Powiatu Trzebnickiego ws. rozwoju transportu publicznego w powiecie, w tym o uruchomienie przewozów powiatowych oraz badanie potrzeb w transporcie powiatowym.
Czytaj też: RAPORT HIPERMIASTA: Transport publiczny na Dolnym Śląsku wymaga poprawy
Uzasadnienie skargi
We wniosku zaproponowano kilka tras połączeń transportu zbiorowego na terenie powiatu, łączącego powiat trzebnicki z powiatem milickim. To m.in. trasy Milicz – Sułów –Żmigród, Milicz – Ujeździec Wielki – Trzebnica, Milicz – Skoroszów –Trzebnica
Należy w tym miejscu zwrócić uwagę, że rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 8 stycznia 2002 r. w sprawie organizacji przyjmowania i rozpatrywania skarg i wniosków (Dz.U. Nr 5, poz. 46) w § 5 stanowi, że „Skargi i wnioski mogą być wnoszone pisemnie, telegraficznie lub za pomocą dalekopisu, telefaksu, poczty elektronicznej, a także ustnie do protokołu”.
Jak podkreśla Piotr Tuleja (P. Czarny, M. Florczak-Wątor, B. Naleziński, P. Radziewicz, P. Tuleja, „Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej. Komentarz”, Lex, art. 63.), „Obowiązki nałożone na wskazane powyżej podmioty polegają przede wszystkim na konieczności przyjęcia petycji, skarg i wniosków, rozpatrzenia ich oraz udzielenia na nie odpowiedzi.”.
Czytaj też: Raport Hipermiasta. Transport kolejowy na Dolnym Śląsku jest dobry, ale może być lepiej
Jak wskazują odnośnie art. 241 k.p.a. prof. dr hab. Barbara Adamiak, prof. dr hab. Janusz Borkowski („Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz”, Legalis), „ że jako przedmiot wniosku należy traktować „wszystkie w jakikolwiek sposób zindywidualizowane okoliczności, sytuacje lub wydarzenia, które stanowią obiekt zainteresowań organów państwowych ze względu na wyznaczone im zadania”. Autor dodaje następnie, że wniosek dotyczyć może działania lub niedziałania, „ale w przeciwieństwie do skargi wniosek będzie dotyczył zawsze działania przyszłego, a więc jeszcze niedokonanego. Dlatego można powiedzieć, że jeżeli skarga dotyczy przeszłości, to wniosek zawsze dotyczy przyszłości. W przeciwieństwie do skargi będzie też on zawsze zawierał ocenę dodatnią oczekiwanego zachowania się”.
Do wniosków stosuje się art. 237 k.p.a. dotyczący skarg, który w obu przypadkach ustanawia miesięczny termin na ich rozpoznanie.
Art. 245 k.p.a. stanowi, że „W razie niemożności załatwienia wniosku w terminie określonym w art. 244 właściwy organ obowiązany jest w tym terminie zawiadomić wnioskodawcę o czynnościach podjętych w celu rozpatrzenia wniosku oraz o przewidywanym terminie załatwienia wniosku.”.
Jak wskazują Adamiak i Borowski (op.cit), „Przepis ma zastosowanie w przypadku upływu ustawowego maksymalnego terminu załatwienia wniosku. Zawiadomienie powinno odpowiadać wymaganiom przepisu art. 238 (ze względu na odesłanie zawarte w art. 247), a jego treść merytoryczna będzie ograniczona do informacji o stanie sprawy i wyznaczeniu dodatkowego terminu załatwienia wniosku.”
Czytaj też: Jak wygląda transport publiczny w aglomeracji wrocławskiej?
Uzasadnienie wniosku do powiatu trzebnickiego
Zwracamy się zatem o zbadanie potrzeb mieszkańców i uruchomienie kursów autobusowych na trasach, które nie są obecnie obsługiwane transportem zbiorowym, albo są obsługiwane w stopniu niewystarczającym.
Czytaj też: PKP wyremontuje zabytkowy dworzec w Oleśnicy. Na razie szczegółów brak
Niestety w ostatnich czterech dekadach transport zbiorowy w Polsce był uznawany za niepotrzebny wydatek, w związku z czym doszło do masowego likwidowania połączeń komunikacji zbiorowej – w jego wyniku doszło do pojawienia się w kraju zjawiska wykluczenia transportowego, definiowanego jako częściowego lub całkowitego pozbawienia możliwości z transportu zbiorowego. W jego wyniku dochodzi do pogłębiania się nierówności społecznych, zaś w przypadku wielu osób wymusza posiadanie i utrzymywanie własnego samochodu. Ponadto wyklucza z życia społecznego młodzież i osoby starsze, nieposiadające uprawnień do kierowania pojazdami. Według Centrum Analiz Klubu Jagiellońskiego zjawiskiem tym dotkniętych jest blisko 14 milionów Polek i Polaków.
Poza problemem wykluczenia komunikacyjnego, również infrastruktura drogowa ma swoją ograniczoną przepustowość, zaś jej konserwowanie przez wzrastającą liczbę pojazdów jest coraz bardziej kosztowne. Niezwykle istotne są również koszty środowiskowe związane ze wzrostem ruchu samochodowego, który negatywnie odbija się zarówno na obszarach naturalnych, jak i na zdrowiu mieszkańców. W dobie problemów ekonomicznych, związanych z rosnącą inflacją, wzrostem kosztów paliwa, wojną w Ukrainie oraz innych zmiennych, konieczne w Polsce jest zapewnienie dostępu do prawidłowo funkcjonującego zbiorowego transportu publicznego. Dostęp do transportu zbiorowego zapewniłby im możliwość aktywizacji, zmniejszenie wydatków domowych oraz zapewnienie komfortu psychicznego.
Jednak to właśnie jednostki samorządowe, będące najbliżej mieszkańców, powinny swoimi działaniami wskazywać dysponującym środkami władzom centralnym o społecznej konieczności organizacji transportu publicznego. Znając potrzeby mieszkańców są najlepiej w stanie ocenić skalę niezbędnych do poniesienia wydatków w zakresie transportu zbiorowego.
Uruchomiony niedawno Fundusz Rozwoju Przewozów Autobusowych to jedna z dróg, dzięki którym możliwe jest uzyskanie środków na uruchomienie nowych linii komunikacji zbiorowej z dopłatą do 3 złotych za wozokilometr, co może rekompensować więcej niż połowę kosztów funkcjonowania połączeń autobusowych.
Możliwe jest pozyskanie środków finansowych z Funduszy Europejskich na zakup pojazdów, co pozwoliłoby obniżyć koszty uruchomienia transportu zbiorowego, zaś wykorzystywanie nowych pojazdów dodatkowo zredukowałoby koszt jednego wozokilometra.
Mając jednak świadomość istotnych braków budżetowych uniemożliwiających, pomimo istnienia programów dopłat, w momencie występowania braku środków można przygotować kompleksowy plan uruchomienia połączeń autobusowych w przyszłości, tak by w przypadku zaistnienia możliwości finansowych, organizacja komunikacji zbiorowej mogła nastąpić w przyspieszonym trybie. W taki sposób powiat wskaże zainteresowanie oraz chęć uruchomienia środków do jednostek wyższego szczebla, co może pomóc w zwiększeniu środków przeznaczanych na programy związane z połączeniami autobusowymi.
Czytaj też: Sukces! Szklarska Poręba polepszy komunikację miejską i stworzy plan rozwoju transportu
Fot tytułowe – Klasztor w Trzebnicy / CC-BY-NC-SA 4.0.
Informacja opublikowana w ramach realizacji projektu „Klimat na Dolny Śląsk” realizowanego przez Towarzystwo Benderowskie w partnerstwie z Towarzystwem Upiększania Miasta Wrocławia, finansowanego przez Islandię, Liechtenstein i Norwegię z Funduszy EOG w ramach Programu Aktywni Obywatele – Fundusz Regionalny. Treść dostępna na licencji CC-BY-NC-SA 4.0.
